«پینک فلوید» سرآغاز تشکیل «هامان» بود

 موسیقی پارس – پریا حیرتی : آشور ظفر مرادیان از نوازندگانی به شمار می رود که همیشه با نواختن درام هیجان خاصی را در کنسرت های مازیار فلاحی پدید آورده است. این بار نه به بهانه نوازندگی بلکه به این سبب که وی سرپرست و بنیان گذار گروه موسیقی «هامان» است به سراغ وی رفتیم تا گپ و گفتی در همین راستا داشته باشیم.

– بدون مقدمه برویم سراغ اصل مطلب؛ «هامان» از کجا پدید آمد؟ از چه سالی فعالیتتان را آغاز کرده و اعضا این گروه را چگونه دور هم گرد آوردید؟

«هامان» از یک سوییت ۱۲ متری گوشه حیات خانه پدری ام شکل گرفت و از سال ۸۲ مشغول به کار شدیم که بی شک همان سال سرآغاز تغییرات بسیاری بود، خیلی از اعضا اضافه و کم شدند اما در این بین تنها کسی که از ابتدا تا به امروز «هامان» زا ترک نگفته، «افشین آرام » است که از اواخر سال ۸۳  در کنار ماست. الباقی نیز کم کم به ما ملحق شدند.

دوستان دیگری نیز بودند که در حاضر ساکن ایران نیستند همانند «صالح زارعی» نوازنده گیتار باس که در انگلستان زندگی می کند و یکی از آرتیست های خوب ایرانی در اروپا محسوب می شود.

–  با وجود تغییراتی که به آن اشاره کردید در حال حاضر «هامان» را چه کسانی تشکیل می دهند و چگونه با این افراد آشنا شدید؟

سال ۸۵ برای اجرای یک کنسرت سفری به جنوب کشور داشتم، در راه به طور خیلی اتفاقی با شخصی هم قیافه و هم هیکل خودم آشنا شدم. این آشنایی زمانی صورت گرفت که من مشغول گوش دادن به قطعه ای از «پینک فلوید» با صدای بسیار زیاد بودم و به قدری صدای آهنگ زیاد بود که با وجود اینکه با هندزفری آن را می شنیدم اما آن فرد را هم متوجه خود کرد و این سرآغاز دوستی ما شد و از سال ۸۶ «امیر احمدی» نوازنده گیتار الکتریک و آهنگساز به ما پیوست. امیر دانشجوی موسیقی دانشگاه هنر بود و در سال ۸۸  یکی از هم دانشگاهی هایش را به نام «سینا موسوی» را با من آشنا کرد و او نیز از این طریق به گروه ما اضافه شد.

از طرفی هم من با «میلاد جوزی» از سال ۸۶ دوست بودم  و در پروژه های پاپ با هم ساز می زدیم، از میلاد خواستم به عنوان نوازنده گیتار باس ما را همراهی کند و «هامان» شد گروهی که امروز می بینید.

– چرا با اینکه می دانستید در ایران  کار کردن در سیک راک آن هم به صورت مجاز مشکلات زیادی را در پی دارد اما باز هم به سوی این سبک رفتید؟ این گروه فعلی پایدار خواهد ماند یا باز هم دچار تغییراتی خواهد شد؟

کاملاً  پای علاقه شخصی ام در میان بود و البته تاثیری که این سبک موسیقی از دوران کودکی روی شخص من گذاشته بود و این تاثیر پذیری از آنجا نشأت گرفت که پدر من موزیسین بود و این نوع از را موسیقی همیشه در خانه گوش می داد. و راک هم بخاطر داشتنموسیقی پر بار و معانی خوب در شعر هایش برای خود من ارضا کننده روحی است. بالطبع همه ی اعضای گروه هم این سبک را دوست داشتند و با شرایط مشابه من به این سبک علاقه مند شدند.

در مورد مجوز هم سال ۸۳ من اولین مجوز را برای آلبوم این گروه را با وجود اعضای گروه قبلی گرفتم. قبول ندارم که گفته می شود به این سبک مجوز نمی دهند،می توان در ایران روی زمین راک کار کرد و زیر زمینی نبود اگر همه چیز در چارچوب باشد حتی شخصی و بدون حضور شرکت موسیقی می توان مجوز گرفت، با این که خیلی ها مخالف بودند من برای گروه مجوز گرفتم اما زمانی که اعضای سابق از ما جدا شدند، با حضور اعضای جدید ایده های ما و نحوه موسیقی زدنمان با گذر زمان شکل جدیدی به خود گرفت و در ادامه مسیر منتشر کردن آلبوم را دنبال نکردیم.

در کار گروهی هیچ وقت نمی توانید تضمین کنید که همه می مانند همان طور که ما در این ۱۰ سال تغییرات زیادی داشتیم. ولی امیدوارم این بار اعضای گروه در کنار هم بمانند چون تیم موفقی اند و بی شک بهترین انتخاب ها را دور هم جمع کردیم.

-«هامان» در چه مرحله ای از تولید آلبوم است؟ در آلبومتان منحصرا” از سبک راک استفاده کرده اید و یا سبک های دیگری نیز وجود دارد؟

مجوز شعرها گرفته شده و فرآیند ضبط آلبوم شروع شده است. با شرکت «آوای سوته دلان» به مدیریت «مهدی میرزاباقریان» که یکی از موزیسین های خوب کشور است و تا اینجا به گروه خیلی لطف داشته اند قرار داد بستیم و ایشان مراحل اخذ مجوز را که قبلا” به صورت شخصی انجام می دادیم برای ما هموار کرده است.

آهنگ سازی عمدتا” به عهده ی سینا و امیر است و تنظیم کارها به صورت گروهی انجام می شود که همگی یک به یک کمک کردیم و در استودیو خودمان(دالبی) در حال ضبط می باشیم.

 اکثر ترانه های این آلبوم سروده «حسن علیشیری» است که از دوستان قدیمی من است و کمک زیادی به ما کرده از جمله این که شاید خیلی از این ترانه ها را آهنگسازان و خواننده های معتبرتر و معروف تری می خواستند اما لطف وی شامل گروه “هامان” گشت و به گروه ما واگذار کرد.

اگر کمی به عقب تر برگردیم، روز اولی که شروع کردیم ایده ی ما «Space Rock » بود مانند گروه «پینک فلوید»، چون همه ی ما علاقه زیادی به این گروه داشتیم.

حتی روزهای اول موسیقی این گروه ها را کاور می کردیم. بعد کمی که جلوتر آمدیم با گذر زمان سلیقه هایمان عوض شد. موسیقی های تکنیکال تر را پیش گرفتیم که نمونه اش قطعه «چهارشنبه سوری» بود که منتشر کردیم و تقریبا” همان چیزی بود که همه به آن علاقه داشتیم به این صورت که موسیقی غالب بود و کلام هم نداشت. بعد کمی نظرات عوض شد و در حال حاضر پاپ راک کار می کنیم تا راک خالص. خود من فکر نمی کنم هنوز در ایران کسی راک خالص کار کند. البته هستند دوستانی که نمی خواهم بگویم زیر زمینی اند اما سبک های متال و … را کار می کنند اما سلیقه امروز مردم  پاپ – پاپ راک و موسیقی متعادلی است که در هر زمان قابل شنیدن باشد و ما هم به این نظر احترام می گذاریم.

– «هامان» تا کنون چند قطعه به صورت رسمی منتشر کرده است؟ آیا تا کنون اجرای زنده داشته است؟

۴ قطعه که از سال ۸۶ به ترتیب یک قطعه بی کلام داشتیم با نام «چهارشنبه سوری»، «پرواز»، «فردای روشن» و «خواب» که به اشتباه با اسم «رویا» منتشر شد که اگر موسیقی های گروه را گوش بدهید دقیقا” این تغییرات و سیر تکاملی نزدیک تر شدن به سلیقه مردم را متوجه خواهید شد.

بله ما یک اجرای پژوهشی در سال ۹۰ داشتیم، اما بعد از اینکه مجوز آلبوم را گرفتیم در سالن هایی که با سبک ما معقول تر و مناسب تر است همانند سالن فارابی و سالن ایوان شمس اجراهایی را خواهیم داشت.

– دورنمای «هامان» را چگونه می بینید؟

من سعی می کنم آینده موسیقی راک ایران را در گروهمان ببینم. اگر آینده راک خوب باشد، اگر آینده این نوع موسیقی که الان آن را خاص خطاب می کنند خوب باشد قطعا” آینده «هامان» هم خوب خواهد بود. موسیقی که در درجه ی اول برای مخاطب موزیسین و منتقدان موسیقی و در درجه ی دوم برای مخاطب عام در نظر گرفته شده است و نهایت تلاش ما این است که ابتدا نظر مخاطب موزیسین را و سپس مخاطب عام که تا به حال خیلی به ما در هر رده سنی و با هر نوع سلیقه ای لطف داشتند را جلب کنیم.

– و صحبت پایانی؟

امیدوارم موسیقی هامان و گروه «هامان» بتواند بخشی از نیاز شنیداری و احساسی جامعه را رفع کند.